Kendimizce konuşmanın ne kadar önemli olduğundan bahsettik bir önceki yazımızda. Bu fikrimizden devam edecek olursak hayatımızı etkileyen önemli unsurlardan biri olarak kabul edebiliriz şarkıları. O da bir konuşmadır söyleyen ve dinleyen arasında. Sözlerin müzikle birleştiği, insanın ruhunu, kalbini ve aklını etkileyen nadir sanatlardan birisidir. 

 

 

                           Bizim insanımızın ilgilenmediği ve yapmak istemediği bu alanları farklı milleten insanlar doldurmaya başladı. Bu herkesin üzerine düşünmesi gereken ve bence geleceğimizi ilgilendiren en önemli konulardan birisidir.

 

 

* (Şarkı sözleri aşağıdadır)

Sekiz yaşındaydım ve elimde bir kuruş ile koşuyordum.

Otobüs durağında babama bir kağıt almak için

O koca yaşlı babamın Buick'de kucağına oturur ve kasabadan geçerken direksiyona geçerdim

Saçımı karıştırdı ve şöyle derdi: evlat, etrafa iyice bak.

Burası senin memleketin.

Burası senin memleketin.

Burası senin memleketin.

65'te, lisemde gerginlik çok yüksekti.

Siyahlar ve beyazlar arasında çok fazla kavga vardı, hiçbir şey yoktu

Bir Cumartesi gecesi bir ışıkta iki araba, arka koltukta bir silah vardı

Kelimeler geçti, bir av tüfeği patlamasında sıkıntılı zamanlar gelmişti

Memleketime

Benim memleketim

Benim memleketim

Benim memleketim

Şimdi ana caddenin beyaz badanalı pencereleri ve boş mağazaları

Artık kimse buraya gelmek istemiyor gibi görünüyor.

Demiryolu raylarının karşısındaki tekstil fabrikasını kapatıyorlar.

Ustabaşı diyor ki, bu işçiler ve çocuklar gidiyor ve geri dönmeyecekler

Memleketine

Memleketin

Memleketin

Memleketin

Dün gece Kate ve ben yatakta yattık, dışarı çıkmaktan bahsediyorduk.

Çantalarımızı topluyoruz ve belki güneye gidiyoruz.

Ben otuz beş yaşındayım, şimdi kendi oğlum var

Dün gece, onu direksiyona oturttum ve dedim ki, evlat, etrafına iyi bak

Burası senin memleketin."

(Bruce Sprinsteen My Hometown şarkısı)